Soraya jest Syryjką. Ma dziewiętnaście lat. I nagle traci wszystko.
Wraz z matką i rannym ojcem trafia do obozu dla uchodźców w Turcji. Aby ratować córkę przed piekłem, ojciec decyduje się wydać ją za mąż. Ale dopiero w drodze do przyszłego męża Soraya dowiaduje się, że będzie drugą żoną o trzydzieści lat starszego mężczyzny.
Jednak czas płynie, a świeżo poślubiony małżonek nie ustaje w zabiegach o względy Sorayi. Dziewczyna zaczyna dostrzegać, że jest kochana, uczy się, jak sama może kochać, jej ciało budzi się do miłości.
I wtedy po raz kolejny jej świat wali się w gruzy. Z dnia na dzień zostaje sama w obcym kraju - bez dokumentów, bez pieniędzy. Żeby przeżyć, musi podjąć decyzję, która zaważy na całym jej życiu.
Inspirowana prawdziwymi wydarzeniami powieść pokazuje świat, jakiego nie znamy, i życie tych, którzy w dramatycznych okolicznościach ruszyli drogą bez powrotu.

1992 rok. Dziesięcioletni Gabriel mieszka w Burundi ze swoim francuskim ojcem, rwandyjską matką i siostrzyczką Aną w przytulnej dzielnicy cudzoziemców; większość czasu spędza z przyjaciółmi, miłymi łobuziakami. Jednak błogi czas dzieciństwa właśnie dobiegł końca: Gabriel obserwuje z niepokojem rozstanie rodziców, czuje zbliżającą się wojnę domową oraz tragedię Rwandy.

Wstrząsająca opowieść, snuta dzień po dniu przez ojca Ibrahima, franciszkanina i proboszcza z Aleppo.
Poruszający dziennik, przeprowadzający nas przez najbardziej mroczne chwile syryjskiego konfliktu: od zaciekłych walk, bombardowań i śmierci niewinnych ofiar, po "rozejm" z grudnia 2016 roku.

Drugie pod względem wielkości miasto w Syrii dziś nosi na sobie ślady bezdusznego konfliktu, który toczył się na jego ulicach, i który w dalszym ciągu zbiera krwawe żniwo w innych częściach kraju.

Wydaje się, że bombardowania ustały, ale "ta wojna się nie skończyła" - przypomina ojciec Ibrahim. Rzymskokatolicki kościół parafialny św. Franciszka z Asyżu oraz klasztor franciszkanów z Kustodii Ziemi Świętej przez długi czas znajdowały się tuż przy linii frontu między siłami rządowymi a oddziałami rebeliantów.

W ciągu tych kilku lat stały się punktem odniesienia i miejscem schronienia dla setek rodzin. Rozdawanie wody, żywności i lekarstw, naprawianie uszkodzonych domów, uiszczanie opłat za studia i za naukę w szkole dla wielu dzieci, spłata zadłużeń kredytowych, troska o wdowy i sieroty, nieustanne zaufanie Bogu pośród gradu bomb - to tylko nieliczne spośród mnóstwa przykładów solidarności, których bohaterami są mieszkańcy Aleppo.

Wojna jeszcze się nie skończyła. Czy Aleppo ma jakąś przyszłość?

"Zwierzęta, ludzie, bogowie" to najpopularniejsze dzieło Ferdynanda Antoniego Ossendowskiego, które przyniosło mu światowa sławę. Przez pewien czas jego książki były równie rozchwytywane, co powieści Jacka Londona, Rudyarda Kipling i Karola Maya.Książka stanowi relację autora z pobytu w ogarniętej rewolucyjnym chaosem Rosji i ucieczki do Azji Środkowej. Obejmuje wspomnienia z lat 1920-1921z walk z czerwonymi watażkami, zimowej przeprawy przez tajgę do Mongolii oraz spotkań z "krwawym baronem" Ungernem von Sternbergiem, bałtyckim Niemcem i buddystą, zaciekłego wroga czerwonych, równie bezkompromisowego i w innych sprawach, jak np. walka o niepodległość Mongolii. Ważną rolę w rozwoju akcji odgrywają przepowiednie i buddyjskie legendy, które Ossendowskiemu zdarza się przedstawiać jak fakty.W latach międzywojennych łączny nakład książek Ossendowskiego sięgnął 80 milionów egzemplarzy. Ossendowski był drugim - zaraz po Sienkiewiczu - najczęściej tłumaczonym polskim pisarzem. I tak jest do dziś!